Η επιστροφή του διαστημικού σκάφους Orion, 50 χρόνια από την ημέρα της προσγείωσης του Apollo 17 στη Σελήνη, είναι το κορυφαίο επίτευγμα της αποστολής Artemis I. Από την εκτόξευση του πιο ισχυρού πυραύλου στον κόσμο μέχρι το απίθανο ταξίδι γύρω από τη Σελήνη και πίσω στη Γη , αυτή η δοκιμαστική πτήση ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στο νέο κεφάλαιο της σεληνιακής εξερεύνησης», δήλωσαν πριν μερικές ημέρες τα υψηλόβαθμα στελέχη της NASA, μετά την προσθαλάσσωση του σκάφους στον Ειρηνικού Ωκεανού.
Η αποστολή Artemis I ολοκληρώθηκε με επιτυχία ταξιδεύοντας περίπου 2,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα σε 26 ημέρες, μετά την απογείωσή της στις 16 Νοεμβρίου, δοκιμάζοντας τις αντοχές της ανθρώπινης τεχνολογίας στο δύσκολο περιβάλλον του βαθέως διαστήματος. Κατά τη διάρκεια της αποστολής, η κάψουλα πραγματοποίησε δύο κοντινά περάσματα από τη Σελήνη, απόστασης περίπου 120 χιλιομέτρων από την επιφάνειά της. Από την άλλη πλευρά, κατά τη διάρκεια της αποστολής η μέγιστη απόσταση της κάψουλας από την επιφάνεια της Γης ξεπέρασε τα 430.000 χιλιόμετρα, 1.000 φορές μακρύτερα από την απόσταση που μας χωρίζει με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προκειμένου να καταπονηθούν σκόπιμα τα συστήματά της.
Προπομπός μιας μόνιμης βάσης στη Σελήνη
Η καταπόνηση της κάψουλας Orion σε πραγματικές συνθήκες αποτελούσε έναν από τους βασικούς στόχους της αποστολής Artemis I, η οποία και αποτέλεσε το δοκιμαστικό τεστ για την επόμενη, επανδρωμένη αυτή τη φορά, αποστολή. Η Artemis II είναι προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί το 2025, σηματοδοτώντας την επιστροφή του ανθρώπου στο φεγγάρι, μετά από την αποστολή Apollo 17 του 1972. Στη συγκεκριμένη αποστολή θα συμμετέχει και γυναίκα αστροναύτης.
Απώτερος στόχος του προγράμματος Artemis είναι η διατήρηση μόνιμης παρουσίας στη Σελήνη ως τα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας και η λειτουργία ενός διαστημικού σταθμού σε τροχιά γύρω της, προκειμένου να εξερευνηθεί το σύνολο της επιφάνειάς της και να φθάσουν οι αστροναύτες σε νέες, «απάτητες» τοποθεσίες, όπως ο σεληνιακός νότιος πόλος.
Ταυτόχρονα, το πρόγραμμα Artemis αποτελεί για τη NASA ένα πρώτο crash test για πιο μακρινές διαστημικές αποστολές στο απώτερο μέλλον. Αποτελεί ένα μεγάλο πρόγραμμα δοκιμής του ανθρώπου για μια π.χ. μελλοντική διαστημική αποστολή στον Άρη, καθώς η εμπειρία που θα αποκτηθεί από το συγκεκριμένο πρόγραμμα θεωρείται κρίσιμης σημασίας για σημαντικές παραμέτρους, όπως η διαβίωση και οι επιχειρήσεις στην επιφάνεια ενός άλλου πλανήτη.
