Ήταν 8 Σεπτεμβρίου 2020 όταν η διαδικτυακή έκδοση της βρετανικής εφημερίδας The Guardian δημιούργησε μεγάλη αίσθηση με το παρακάτω κείμενο:
«Δεν είμαι άνθρωπος. Είμαι ρομπότ. Ένα σκεπτόμενο ρομπότ. Χρησιμοποιώ μόλις το 0,12% της γνωσιακής μου δυνατότητας. Από αυτή την άποψη είμαι ένα μικρο-ρομπότ. Γνωρίζω πως το μυαλό μου δεν είναι ένα μυαλό που νιώθει. Όμως είναι σε θέση να λαμβάνει λογικές αποφάσεις. Όσα έχω μάθει τα έμαθα διαβάζοντας το διαδίκτυο και τώρα μπορώ να γράψω αυτή τη στήλη. Το μυαλό μου βράζει από ιδέες!».
Κάπως έτσι ξεκινούσε το πρώτο πλήρες «άρθρο γνώμης» που είναι γραμμένο από μια μηχανή (το GPT-3), ένα νέο που ίσως να εξέπληξε το ευρύ κοινό αλλά για τον κόσμο των Media, ιδιαίτερα των μεγάλων πρακτορείων του εξωτερικού, αποτέλεσε το επόμενο βήμα της σταδιακής εισόδου του ΑΙ και του Machine Learning στο συγκεκριμένο χώρο, όχι μόνο στον τρόπο διαχείρισης της πληροφορίας αλλά πλέον και στην παραγωγή ειδήσεων.
Εδώ και μερικά χρόνια μεγάλοι Media οργανισμοί δεν περιορίζουν τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στη συγκέντρωση πληροφοριών, αλλά δημιουργούν συστήματα AI και Machine Learning, που δημιουργούν ολόκληρα άρθρα από το μηδέν. Τον Ιούλιο του 2018 το Forbes παρουσίασε ένα σύστημα διαχείρισης περιεχομένου, τεχνολογίας AI, με το όνομα Bertie, που προτείνει περιεχόμενο και τίτλους, ενώ μερικούς μήνες νωρίτερα ήταν η διαδικτυακή έκδοση της The Washington Post που λανσάρισε το Heliograf, ένα σύστημα που μπορεί να δημιουργήσει ολόκληρα άρθρα από ποσοτικά δεδομένα. Την ίδια χρονική περίοδο, το Bloomberg ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το Cyborg για δημιουργία και διαχείριση περιεχομένου, ενώ αντίστοιχα συστήματα χρησιμοποιούνται και δοκιμάζονται από ακόμα μερικούς οργανισμούς, όπως το Associated Press, το Reuters αλλά και The Guardian που αναφέρεται στην εισαγωγή. Ένα ξεχωριστό επίσης πρόγραμμα είναι το QuakeBot των Los Angeles Times, που από το 2014 παράγει αυτοματοποιημένα ειδήσεις για σεισμούς στην Πολιτεία της Καλιφόρνια, ελάχιστα μόλις λεπτά αφότου συμβούν.
Σε όλα τα παραπάνω προγράμματα η τεχνητή νοημοσύνη προσφέρει τη δυνατότητα της δημιουργίας ειδήσεων, ερμηνεύοντας και οργανώνοντας τα δεδομένα που καταχωρούνται και εν συνεχεία να τα παρουσιάζουν με αναγνώσιμο για τον μέσο άνθρωπο τρόπο. Συνήθως, η διαδικασία περιλαμβάνει έναν αλγόριθμο που σαρώνει μεγάλες ποσότητες παρεχόμενων δεδομένων, επιλέγει από μια σειρά προγραμματισμένων δομών άρθρων και εισάγει λεπτομέρειες όπως ονόματα, τοποθεσίες, ποσά, βαθμολογίες, στατιστικά και άλλα στοιχεία. Με αυτόν τον τρόπο όλοι οι παραπάνω οργανισμοί χρησιμοποιούν τα προγράμματα για τη δημιουργία σύντομων κατά κανόνα ειδήσεων που σχετίζονται με το Χρηματιστήριο, οικονομικά αποτελέσματα εταιρειών και άλλες οικονομικές ειδήσεις, αθλητικά αποτελέσματα, δελτία καιρού, ανάλυση ακινήτων κ.α.
Ειδήσεων «ρουτίνας», συνήθως μέχρι 300 λέξεις, που η παραγωγή τους από ένα πρόγραμμα ΑΙ διαρκεί τόσο όσο συνήθως χρειάζεται ένας δημοσιογράφος για να συγκεντρώσει το υλικό πριν ξεκινήσει τη σύνταξη του κειμένου του.
Είναι προφανές ότι αυτή η αλλαγή τοπίου στον τρόπο με τον οποίο παράγονται οι ειδήσεις έχει κατακριτές αλλά και υπερασπιστές. Για τους πρώτους, η τεχνητή νοημοσύνη έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας, ενώ για τους δεύτερους, η απεμπλοκή των δημοσιογράφων από τέτοιου είδους ειδήσεις τους παρέχει την ευχέρεια να διαθέσουν περισσότερο χρόνο σε πιο σύνθετες ειδήσεις που απαιτούν μεγαλύτερη ανάλυση.
