Όπως και κάθε άλλο μέσο μεταφοράς που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα έτσι και οι κινητήρες των αεροπλάνων παράγουν αέρια, θόρυβο και σωματίδια, εγείροντας, όπως είναι φυσιολογικό ανησυχίες για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα που αφήνουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2018, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που προκλήθηκαν από τις παγκόσμιες αεροπορικές μεταφορές αντιστοιχούσαν στο 2,4% του συνόλου των εκπομπών. Από την άλλη πλευρά, αν η παγκόσμια αεροπορία αφεθεί ανεξέλεγκτη θα δημιουργήσει περίπου 43 μετρικούς γιγατόνους εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050, δηλαδή το 5% των επιτρεπόμενων παγκόσμιων εκπομπών για τη διατήρηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη κάτω από τους 1,5 βαθμούς Κελσίου.
Στον ένα αιώνα και πλέον της ύπαρξης της αεροπορίας η κίνηση των αεροπλάνων βασίζεται εξ’ ολοκλήρου στα ορυκτά καύσιμα. Ναι, έχει σημειωθεί μια σημαντική πρόοδος στη μείωση των εκπομπών (ενδεικτικά από το 1990 έως το 2018 αγγίζει το 47%), ωστόσο στο ίδιο σχεδόν διάστημα η κίνηση έχει τετραπλασιαστεί. Οπότε η όποια πρόοδος στην αποδοτικότητα των κινητήρων τελικά δεν έχει αποτέλεσμα, αφού ο αριθμός των αεροπλάνων αυξάνεται με μεγαλύτερους ρυθμούς.
Κάτω από αυτό το πρίσμα εταιρείες και επιστήμονες σε όλο τον κόσμο στρέφονται σε εναλλακτικές λύσεις. Μια ομάδα επιστημόνων στην Ελβετία πιστεύει ότι η λύση βρίσκεται σε φυσικά στοιχεία, όπως ο ήλιος και ο αέρας, τα οποία μπορούν να αποτελέσουν το καθαρό καύσιμο του μέλλοντος για τα αεροπλάνα.
Ένα καύσιμο ουδέτερου άνθρακα που δημιουργείται σε τρία βήματα. Πρώτα, μια μονάδα σύλληψης αέρα απορροφά διοξείδιο του άνθρακα και νερό από τον αέρα. Εν συνεχεία, μια ηλιακή μονάδα εξάγει ενέργεια από τον ήλιο, ο οποίος στη συνέχεια μετατρέπει αυτά τα στοιχεία σε ένα μείγμα μονοξειδίου του άνθρακα και οξυγόνου (που ονομάζεται αέριο σύνθεσης). Τέλος, το συνθετικό αυτό αέριο μετατρέπεται σε υγρό που χρησιμοποιείται ως καύσιμο, το οποίο οι επιστήμονες αποκαλούν «ηλιακή κηροζίνη».
Οι επιστήμονες έχουν εγκαταστήσει ένα τέτοιο σύστημα στην οροφή του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης. Αν και η δοκιμή του συστήματος ξεκίνησε το 2019, μόλις πριν λίγες εβδομάδες οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι τώρα είναι πλέον και «σταθερό και αξιόπιστο».
Σύμφωνα με τον επικεφαλής μηχανικό Aldo Steinfeld, «το ηλιακό μίνι διυλιστήριο λειτουργεί σταθερά υπό πραγματικές ηλιακές συνθήκες και παρέχει μια μοναδική πλατφόρμα για περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη». Όπως σημειώνει, η τεχνολογία είναι πλέον αρκετά «ώριμη» για χρήση στον πραγματικό κόσμο. Δεν είναι ένας εύκολος δρόμος, καθώς όπως προσθέτει θα χρειαστεί χρηματοδότηση για να φτάσει στη φάση των δοκιμών, καθώς η διαδικασία παραγωγής του καυσίμου ουδέτερου άνθρακα είναι πιο ακριβή από την κανονική, ρυπογόνο κηροζίνη.
