Η παραγωγή ενέργειας, εδώ και πολλές δεκαετίες, αποτελούσε προνόμιο και ευθύνη μεγάλων εταιρειών – ή και κρατικών εργοστασίων στη δική μας περίπτωση – οι οποίες διέθεταν τεράστια εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από καύση ορυκτών καυσίμων ή, στην καλύτερη περίπτωση, από τεράστια φράγματα. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια τεράστια προσπάθεια για στροφή σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με ανεμογεννήτριες, ηλιακά πάρκα, μέχρι και συστήματα με υποβρύχιες γεννήτριες! Η ανθρωπότητα, όμως, συνεχίζει και αυξάνει την κατανάλωση ενέργειας και σε λίγο καιρό, με τα αυτοκίνητα να αντικαθίστανται με ηλεκτρικά, η κατανάλωση αυτή αναμένεται να μετατοπιστεί από τη βενζίνη στον ηλεκτρισμό. Αυτή η ηλεκτρική ενέργεια, μάλιστα, θα πρέπει να παραχθεί με μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αν θέλουμε να μαζέψουμε κάπως την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Κι όμως, έχουμε μια τεράστια πηγή ενέργειας ακριβώς πάνω από το κεφάλι μας, η οποία πηγαίνει ανεκμετάλλευτη, και προφανώς εννοούμε τον ήλιο, θα πρέπει να βρούμε τρόπους να την αξιοποιήσουμε. Ένας τρόπος είναι τα τεράστια ηλιακά πάρκα, αλλά η επιφάνεια του πλανήτη είναι πολύτιμη και δε γίνεται να καταλαμβάνουμε τεράστιες εκτάσεις μακριά από τους τόπους κατανάλωσης, δηλαδή τις πόλεις, μιας και αυξάνονται οι απώλειες. Ιδανικά, θα θέλαμε να έχουμε την παραγωγή όσο πιο κοντά γίνεται στην κατανάλωση. Δηλαδή στις πόλεις!
Κάπως έτσι σκέφτηκαν οι φίλοι μας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι οποίοι έχουν και έναν ιδιόμορφο τρόπο δόμησης, με τεράστιες εκτάσεις αφιερωμένες στα λεγόμενα suburbs, δηλαδή τα προάστια, τα οποία δεν είναι σαν κι αυτά της Αθήνας, αλλά μεγάλες εκτάσεις με μονοκατοικίες και απολύτως τίποτε άλλο. Σίγουρα θα έχεις δει σε ταινίες ή σειρές τα τυπικά αμερικάνικα προάστια με τα άπειρα σπίτια, το ένα δίπλα στο άλλο, με την πίσω αυλή, τις στέγες με τα κεραμίδια, το driveway με τα δύο (συνήθως) αυτοκίνητα, και το μπροστινό κήπο. Όλα αυτά τα σπίτια έχουν κεκλιμένες σκεπές με κεραμίδια αμερικάνικου τύπου, αυτά τα μαύρα επίπεδα κεραμίδια, ή πιο απλές μεταλλικές ή πλαστικές κατασκευές. Όλες αυτές οι σκεπές προφανώς δέχονται τις ακτίνες του ηλίου και μεταφράζονται σε πολλά τετραγωνικά μέτρα (ανά σπίτι) τα οποία… απλώς λιάζονται.
Τόσο η Tesla όσο και διάφορες άλλες εταιρείες έχουν βάλει ως στόχο να εκμεταλλευτούν όλη αυτή την έκταση η οποία δεν κάνει κάτι, και να την γεμίσουν ηλιακά πάνελ τα οποία θα μπορούν να μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρισμό. Προφανώς, ο άμεσα ωφελούμενος από τα ηλιακά πάνελ θα είναι ο ιδιοκτήτης του κάθε σπιτιού, ο οποίος όμως θα πρέπει να επωμισθεί και το κόστος. Όσον αφορά τις εταιρείες και το κράτος, όμως, τα σπίτια αυτά θα μπορούν να καλύπτουν τις δικές τους ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια, τουλάχιστον για όσο λάμπει ο ήλιος από πάνω τους, αλλά και περισσότερη, έτσι ώστε να τροφοδοτούν το δίκτυο με ενέργεια! Έτσι έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου έτσι ώστε να πείσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ιδιοκτήτες να επενδύσουν σε ηλιακά πάνελ.
Η παραγωγή ενέργειας, εδώ και πολλές δεκαετίες, αποτελούσε προνόμιο και ευθύνη μεγάλων εταιρειών – ή και κρατικών εργοστασίων στη δική μας περίπτωση – οι οποίες διέθεταν τεράστια εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από καύση ορυκτών καυσίμων ή, στην καλύτερη περίπτωση, από τεράστια φράγματα. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια τεράστια προσπάθεια για στροφή σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με ανεμογεννήτριες, ηλιακά πάρκα, μέχρι και συστήματα με υποβρύχιες γεννήτριες! Η ανθρωπότητα, όμως, συνεχίζει και αυξάνει την κατανάλωση ενέργειας και σε λίγο καιρό, με τα αυτοκίνητα να αντικαθίστανται με ηλεκτρικά, η κατανάλωση αυτή αναμένεται να μετατοπιστεί από τη βενζίνη στον ηλεκτρισμό. Αυτή η ηλεκτρική ενέργεια, μάλιστα, θα πρέπει να παραχθεί με μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αν θέλουμε να μαζέψουμε κάπως την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Κι όμως, έχουμε μια τεράστια πηγή ενέργειας ακριβώς πάνω από το κεφάλι μας, η οποία πηγαίνει ανεκμετάλλευτη, και προφανώς εννοούμε τον ήλιο, θα πρέπει να βρούμε τρόπους να την αξιοποιήσουμε. Ένας τρόπος είναι τα τεράστια ηλιακά πάρκα, αλλά η επιφάνεια του πλανήτη είναι πολύτιμη και δε γίνεται να καταλαμβάνουμε τεράστιες εκτάσεις μακριά από τους τόπους κατανάλωσης, δηλαδή τις πόλεις, μιας και αυξάνονται οι απώλειες. Ιδανικά, θα θέλαμε να έχουμε την παραγωγή όσο πιο κοντά γίνεται στην κατανάλωση. Δηλαδή στις πόλεις!
Κάπως έτσι σκέφτηκαν οι φίλοι μας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι οποίοι έχουν και έναν ιδιόμορφο τρόπο δόμησης, με τεράστιες εκτάσεις αφιερωμένες στα λεγόμενα suburbs, δηλαδή τα προάστια, τα οποία δεν είναι σαν κι αυτά της Αθήνας, αλλά μεγάλες εκτάσεις με μονοκατοικίες και απολύτως τίποτε άλλο. Σίγουρα θα έχεις δει σε ταινίες ή σειρές τα τυπικά αμερικάνικα προάστια με τα άπειρα σπίτια, το ένα δίπλα στο άλλο, με την πίσω αυλή, τις στέγες με τα κεραμίδια, το driveway με τα δύο (συνήθως) αυτοκίνητα, και το μπροστινό κήπο. Όλα αυτά τα σπίτια έχουν κεκλιμένες σκεπές με κεραμίδια αμερικάνικου τύπου, αυτά τα μαύρα επίπεδα κεραμίδια, ή πιο απλές μεταλλικές ή πλαστικές κατασκευές. Όλες αυτές οι σκεπές προφανώς δέχονται τις ακτίνες του ηλίου και μεταφράζονται σε πολλά τετραγωνικά μέτρα (ανά σπίτι) τα οποία… απλώς λιάζονται.
Τόσο η Tesla όσο και διάφορες άλλες εταιρείες έχουν βάλει ως στόχο να εκμεταλλευτούν όλη αυτή την έκταση η οποία δεν κάνει κάτι, και να την γεμίσουν ηλιακά πάνελ τα οποία θα μπορούν να μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρισμό. Προφανώς, ο άμεσα ωφελούμενος από τα ηλιακά πάνελ θα είναι ο ιδιοκτήτης του κάθε σπιτιού, ο οποίος όμως θα πρέπει να επωμισθεί και το κόστος. Όσον αφορά τις εταιρείες και το κράτος, όμως, τα σπίτια αυτά θα μπορούν να καλύπτουν τις δικές τους ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια, τουλάχιστον για όσο λάμπει ο ήλιος από πάνω τους, αλλά και περισσότερη, έτσι ώστε να τροφοδοτούν το δίκτυο με ενέργεια! Έτσι έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου έτσι ώστε να πείσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ιδιοκτήτες να επενδύσουν σε ηλιακά πάνελ.
Πηγή: cosmotesmartliving.gr
