Είκοσι και πλέον χρόνια τώρα ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) έχει φιλοξενήσει περισσότερους από 200 αστροναύτες από 19 χώρες. Αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει και μέχρι το 2030, όταν και θα σταματήσει η λειτουργία του. Όλο αυτό το διάστημα οι αστροναύτες που φιλοξενούνται στον ISS θα συνεχίσουν να επιτελούν εξαιρετικά σημαντικό επιστημονικό έργο στα πεδία της αστροβιολογίας, της αστρονομίας, της φυσικής και της μετεωρολογίας. Ωστόσο, για να λειτουργεί το προσωπικό απερίσπαστο στο έργο που έχει αναλάβει, οι διαστημικές υπηρεσίες έχουν στήσει έναν τεράστιο μηχανισμό προμηθειών, έτσι ώστε να επιλύεται κάθε πρόβλημα που προκύπτει.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στον ISS στέλνονται σε ετήσια βάση περισσότεροι από 3 τόνοι ανταλλακτικών, ενώ άλλοι 13 τόνοι είναι αποθηκευμένοι στο σταθμό. Επιπρόσθετα, ακόμα 17,5 τόνοι είναι στο έδαφος, έτοιμοι να αποσταλούν αν ποτέ χρειαστεί. Ο μηχανισμός υλικοτεχνικής υποστήριξης λειτουργεί έως τώρα παραπάνω από ικανοποιητικά, αλλά σε αυτό βοηθάει η εξαιρετικά κοντινή απόσταση του, για τα δεδομένα του Διαστήματος τουλάχιστον, από τη Γη. Έχοντας μπει σε μια νέα φάση της διαστημικής εξερεύνησης, με το σχεδιασμό μακροχρόνιων αποστολών σε πιο μακρινά μέρη του σύμπαντος, όπως η Σελήνη ή και άλλοι πλανήτες, είναι βέβαιο ότι αυτό το σύστημα τροφοδοσίας δεν θα παραμείνει αποδοτικό.
Πώς θα μπορούσε λοιπόν να λυθεί αυτό το ζήτημα; Σύμφωνα με τους ειδικούς, η 3D εκτύπωση είναι η τεχνολογία που μπορεί να προσφέρει λύση σε ένα πιθανό αδιέξοδο ή σε πολυδάπανες αποστολές υποστήριξης. Προσφέροντας τη δυνατότητα στους αστροναύτες να εκτυπώνουν τα αντικείμενα και ανταλλακτικά που χρειάζονται, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουν να καταφθάσει ένα «πακέτο ανεφοδιασμού» από τη Γη. Η εναλλακτική του 3D printing δοκιμάζεται ήδη στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τα πρώτα μηνύματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, καθώς η μικροβαρύτητα μέσα στον ISS δεν φαίνεται να επηρέασε τα εξαρτήματα που κατασκευάστηκαν από τον εκτυπωτή. Προφανώς, υπάρχουν προκλήσεις που πρέπει να διερευνηθούν πριν προχωρήσει σε λειτουργία ένας τέτοιος μηχανισμός προμήθειας ανταλλακτικών, όπως το πώς θα εξακριβώνεται από απόσταση ότι κάθε εξάρτημα θα πληροί τις προδιαγραφές για την προβλεπόμενη χρήση του.
Παράλληλα, πολύ μεγαλύτερης κλίμακας πειραματισμοί για πιο φιλόδοξες διαστημικές αποστολές γίνονται και στη Γη, καθώς το 3D printing αναμένεται ότι θα αποτελέσει και την τεχνολογία κατασκευής όχι μόνο των ανταλλακτικών, αλλά και των διαστημικών βάσεων που θέλει να δημιουργήσει η ανθρωπότητα σε άλλους πλανήτες. Αυτές οι μεγάλης έκτασης εγκαταστάσεις, που θα φιλοξενούν το επιστημονικό προσωπικό είναι σχεδόν αδύνατο να μεταφερθούν από τη Γη στη Σελήνη και πολύ περισσότερο στον Άρη. Αντιθέτως, σ’ αυτούς τους πλανήτες θα αποστέλλεται ένας γιγαντιαίος 3D εκτυπωτής, ο οποίος θα κατασκευάζει επί τόπου τις «κτιριακές υποδομές», επιταχύνοντας τους χρόνους υλοποίησης και μειώνοντας κατά πολύ το κόστος των διαστημικών αποστολών μακράς διάρκειας. Τέτοιες, πρωτότυπες κατασκευές δημιουργούνται ήδη πειραματικά, όπως το Mars Dune Alpha, που κατασκευάστηκε στο Johnson Space Center του Τέξας.
Βρισκόμαστε μόλις στα πρώτα, παιδικά βήματα με τα οποία το 3D printing μπαίνει και στο παιχνίδι της εξερεύνησης του Διαστήματος. Τα επόμενα αναμένονται ακόμα πιο συναρπαστικά. Μετά την κατασκευή πλήθους αντικειμένων και υποδομών μεγάλης κλίμακας στη Γη το 3D printing είναι έτοιμο να κατακτήσει και το Διάστημα, δίνοντας λύσεις σε καίρια προβλήματα που απασχολούν τόσο το παρόν όσο και το μέλλον.
