Διανύουμε την πιο συναρπαστική εποχή στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Εξήντα χρόνια μετά τις πρώτες διαστημικές αποστολές στη Σελήνη, που μας έκαναν να αναρωτηθούμε πώς είναι ένα ταξίδι στο Διάστημα, η εξερεύνησή του έχει μπει σε μια εντελώς νέα φάση αυτή την περίοδο. Εξερευνούμε πλήθος πλανητών, στέλνουμε προηγμένο εξοπλισμό στον πλανήτη Άρη, προετοιμάζοντας ακόμα και τη μετοίκηση του ανθρώπινου είδους εκεί, πραγματοποιούμε τις πρώτες τουριστικές πτήσεις και σχεδιάζουμε τις πρώτες βιώσιμες κατασκευές, που θα επιτρέψουν τη διαμονή (για λίγες ή περισσότερες ημέρες) στον «αφιλόξενο» κόσμο του Διαστήματος.
Αν πριν από κάποια χρόνια το ταξίδι και η παραμονή των ανθρώπων – πέραν των αστροναυτών – στο Διάστημα ήταν μόνο ένα παιχνίδι της φαντασίας, τώρα πλέον είμαστε στη φάση της υλοποίησης. Αν έχετε ακόμα κάποια αμφιβολία, να σας πούμε ότι το Πανεπιστήμιο του Χιούστον έχει ήδη λανσάρει μεταπτυχιακό πρόγραμμα Space Architecture διάρκειας ενός έτους. Η διαστημική αρχιτεκτονική μπαίνει λοιπόν στα πανεπιστήμια του κόσμου. Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα πιο φιλόδοξα σχέδια «εξωγήινων» κατασκευών που μας δίνουν μια ιδέα για το πώς θα κατασκευαστούν – και πώς πιθανώς θα είναι -, οι μελλοντικοί βιότοποι και τα εργαστήρια στους πλανήτες του ηλιακού μας σύμπαντος.
Μια βασική πρόκληση για αυτές τις κατασκευές είναι το τεράστιο κόστος μεταφοράς υλικών, ανθρώπων και μηχανημάτων στο διάστημα. Βασική λοιπόν γραμμή των διαστημικών κατασκευών του μέλλοντος είναι ότι θα πρέπει να χρησιμοποιούν τοπικά υλικά και ευέλικτη, συμπαγή τεχνολογία. Μια τέτοια αρχή χρησιμοποιεί η SEArch+ στα σχέδιά της, χρησιμοποιώντας για την τρισδιάστατη σεληνιακή βάση, τη σκόνη της σελήνης ως κύριο δομικό υλικό.
Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο σύστημα κατασκευών για να υποστηρίξει τη μελλοντική εξερεύνηση της Σελήνης, που αποτελείται από οικότοπους, υπόστεγα, επιφάνειες προσγείωσης κ.α.
Από το ίδιο γραφείο συναντάμε μια ακόμα ιδέα, αυτή τη φορά ένα Αρειανό βιότοπο, το Mars X House. Αυτό το σχέδιο χρησιμοποιεί το έδαφος του Άρη για την κατασκευή ενός τρισδιάστατου τυπωμένου οικοτόπου, που μπορεί να στεγάζει και να αποτελέσει το εργαστήριο για ένα πλήρωμα τεσσάρων ανθρώπων. Επιπρόσθετα, έχει σχεδιαστεί για να αντέχει υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας, διασφαλίζοντας την ανθρώπινη υγεία.
Από την άλλη πλευρά, η ιδέα της Abiboo προχωράει αρκετά βήματα παραπάνω, οραματιζόμενη μια ολόκληρη πόλη 250.000 κατοίκων στον Άρη. Η πόλη Nüwa αποτελείται από ένα δίκτυο σηράγγων και “μακρο-κτίρια” που μοιάζουν με λοβό, ενσωματωμένα στην απότομη κεκλιμένη επιφάνεια, προσφέροντας προστασία από την ακτινοβολία και τους μετεωρίτες. Επιπρόσθετα, εξακολουθεί να παρέχει ηλιακό φως μέσα από προστατευμένα παράθυρα.
Από το πολύ γνωστό αρχιτεκτονικό γραφείο συναντάμε μια εξίσου εντυπωσιακή ιδέα. Μια διαστημική βάση με αρθρωτό σχεδιασμό, που συνδυάζει το 3D printing με προκατασκευασμένες φουσκωτές δομές, οι οποίες μπορούν εύκολα να επεκταθούν. O βιότοπος θα τροφοδοτείται από ηλιακή ενέργεια, ενώ αυτόνομα ρομπότ θα εκτυπώνουν 3D προστατευτικά κελύφη και θα τοποθετούν φουσκωτούς λοβούς ενδιαιτημάτων σε αυτά προετοιμάζοντας τις απαραίτητες υποδομές, πριν την άφιξη των αστροναυτών στον Κόκκινο Πλανήτη.
Η ζωή σε μια φούσκα. Κάπως έτσι φαντάζεται τη ζωή στον πλανήτη Άρη το αρχιτεκτονικό γραφείο Bjarke Ingels Group. Γιγάντιες φουσκωτές βιόσφαιρες δημιουργούν έναν βιότοπο υπό πίεση, με κτίρια, κήπους και άλλες υποδομές, όλες φτιαγμένες με τη χρήση 3D printer. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ενώ όλες οι προηγούμενες ιδέες είναι καθαρά θεωρητικές, το δανέζικο αρχιτεκτονικό γραφείο προσάρμοσε την ιδέα του, δημιουργώντας ένα πρωτότυπο χώρο στην έρημο μερικά χιλιόμετρα έξω από το Ντουμπάι, προκειμένου να λειτουργήσει ως ερευνητικό και εκπαιδευτικό κέντρο.
Πηγή: Bjarke Ingels Group.
Το Mars Ice House είναι μια ακόμα ιδέα από τη SEArch+, η οποία θα μετατρέπει τον πάγο σε νερό για να εκτυπώσει 3D ένα εξωτερικό, διαφανές, προστατευτικό κέλυφος. Το σκεπτικό είναι ότι το νερό είναι ένα εξαιρετικό φυσικό φράγμα ενάντια στην ακτινοβολία και οι θερμοκρασίες στον Άρη κατά μέσο όρο είναι περίπου -63 C, επιτρέποντας στο νερό να παγώσει και να σχηματίσει μια μόνιμη δομή πάγου.
