Η ψηφιακή τεχνολογία αποτελεί τον καταλύτη τεράστιων αλλαγών και ο τομέας της εργασίας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Το συμπέρασμα μιας πρόσφατης μελέτης για το μέλλον της εργασίας είναι χαρακτηριστικό: το 85% των θέσεων εργασίας που θα είναι διαθέσιμες το 2030 δεν έχουν εφευρεθεί ακόμη.
Μοιάζει απίθανο ένα τέτοιο σενάριο; Μπορεί, αλλά αν κάνουμε μια παύση και λάβουμε υπόψη όλες τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί την τελευταία δεκαετία, αλλά και τον ακόμα πιο ταχύ ρυθμό με τον οποίο εξελίσσεται η τεχνολογία ένα τέτοιο μελλοντικό σενάριο δεν μοιάζει τόσο απίθανο όσο στο πρώτο άκουσμά του. Ψηφιακές τεχνολογίες, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η μηχανική μάθηση, ο αυτοματισμός και πολλές ακόμη καθιστούν απαρχαιωμένες πλήθος θέσεων εργασίας, δημιουργώντας αυτές που θα τις διαδεχτούν. Με τον ίδιο ρυθμό αλλάζουν και οι δεξιότητες που θα πρέπει να διαθέτουν οι εργαζόμενοι στο μέλλον.
Η ενσυναίσθηση, η ικανότητα επικοινωνίας και συνεργασίας, είναι γνωστά ως soft skills και θα αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία, καθώς οι εργοδότες θα αναζητούν πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν οι μηχανές. Ωστόσο, η ικανότητα κατανόησης της τεχνολογίας θα εξακολουθεί να είναι το ίδιο -αν όχι περισσότερο- κρίσιμη.
Κατά συνέπεια, ο ψηφιακός αλφαβητισμός για το μελλοντικό περιβάλλον εργασίας μοιάζει προαπαιτούμενος. Δεξιότητες δηλαδή που απαιτούνται για τη μάθηση, την εργασία και την πλοήγηση στο σύνολο της καθημερινότητας, στον όλο και πιο ψηφιακό κόσμο, που επιτρέπουν να αλληλεπιδρούμε εύκολα και με την απαραίτητη σιγουριά με την τεχνολογία. H γνώση αναδυόμενων τεχνολογιών, η κατανόηση της διαθέσιμης τεχνολογίας και πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί, η χρήση ψηφιακών συσκευών, software και εφαρμογών στην εργασία και συνολικά στην καθημερινή ζωή, η συνεργασία και κοινή χρήση πληροφοριών με άλλα άτομα μέσω ψηφιακών εργαλείων είναι δεξιότητες που θα αναζητούν οι εργοδότες στο μέλλον.
Σε συνέχεια των παραπάνω έρχεται η γνώση για το τι μπορεί να προσφέρουν τα αναρίθμητα δεδομένα που παράγουμε ως καταναλωτές, από τις έξυπνες συσκευές που χρησιμοποιούμε έως ρολόγια ή θερμοστάτες που είναι διαρκώς online. Μια βασική κατανόηση της σημασίας των data και του τρόπου μετατροπής τους αρχικά σε γνώση και στη συνέχεια σε αξία θα είναι ζητούμενο για τις επιχειρήσεις. «Πώς μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα κατάλληλα δεδομένα;» «Πώς βρίσκουμε νόημα στους αριθμούς;» «Ποια δεδομένα πρέπει να αμφισβητήσουμε;» Σ’ αυτές τις ερωτήσεις θα πρέπει να απαντάει ο εργαζόμενος τα επόμενα χρόνια.
Μαζί με τα παραπάνω έρχεται και η ανάγκη για τεχνικές δεξιότητες. Μπορεί η ροή εργασίας να αυτοματοποιείται όλο και περισσότερο όμως ένα μεγάλο πλήθος τεχνικών δεξιοτήτων θα είναι εξαιρετικά πολύτιμες. Προγραμματισμός, ανάλυση δεδομένων, project management και πολλές άλλες ακόμη, αρκετές ίσως άγνωστες στην παρούσα φάση, θα χρειαστούν τα επόμενα χρόνια, δημιουργώντας κατ’ επέκταση την ανάγκη κατάρτισης και εκπαίδευσης παράλληλα ή στο πεδίο της εργασίας.
Η επίγνωση των ψηφιακών απειλών είναι ακόμα μια απαραίτητη δεξιότητα για το μελλοντικό περιβάλλον εργασίας, που θα ψηφιοποιείται όλο και περισσότερο. Σ’ αυτό το πλαίσιο είναι βέβαιο ότι οι κυβερνοεγκληματίες θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη ευπάθεια των συστημάτων που χρησιμοποιούμε. Η επίγνωση ψηφιακών απειλών σημαίνει ότι έχουμε και επίγνωση των κινδύνων από τη χρήση των ψηφιακών συσκευών και διαθέτουμε τα εργαλεία για να διατηρήσουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και την επιχείρηση ασφαλή.
Η ψηφιακή τεχνολογία έχει τη δύναμη να αλλάξει εντελώς τον κόσμο μας, δημιουργώντας νέες προοπτικές και ανοίγοντας τους ορίζοντές μας. Μαζί με αυτές τις αλλαγές έρχονται και οι προκλήσεις στο πεδίο της εργασίας, στις οποίες οι μελλοντικοί εργαζόμενοι θα χρειαστεί να είναι σε θέση να απαντήσουν.
