Κατά τη διάρκεια εβδομάδων ξηρασίας πέρυσι το καλοκαίρι σε όλη την Ευρώπη, τα επίπεδα του νερού έπεσαν σε αρκετές περιπτώσεις ιστορικά χαμηλά. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ποταμού Έλβα στην Τσεχία, η στάθμη του οποίου έπεσε τόσο ώστε αποκαλύφθηκαν εκ νέου οι «πέτρες της πείνας», με τη χαρακτηριστική επιγραφή: «αν με δεις, τότε κλάψε». Τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τα νερά του ποταμού Μισισιπή υποχώρησαν τόσο που αποκάλυψαν για πρώτη φορά ένα ναυάγιο που χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα.
Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ, πιέζοντας ακόμα περισσότερο τα έτσι κι αλλιώς περιορισμένα αποθέματα νερού. Η ανάγκη εξεύρεσης λύσης για την ορθολογική, και αποτελεσματική διαχείριση του νερού είναι πιο επιτακτική από ποτέ και η τεχνολογία μπορεί να απαντήσει στην πρόκληση. Η βιωσιμότητα του πιο πολύτιμου φυσικού πόρου είναι ζωτικής σημασίας και οι οργανισμοί διαχείρισής του μπορούν να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες για να εξασφαλίζουν την επάρκειά του και στα πολλά επόμενα χρόνια. Από την τεχνητή νοημοσύνη, τη μηχανική μάθηση, έως την επαυξημένη πραγματικότητα, πλήθος τεχνολογιών και εργαλείων μπορούν να λειτουργήσουν πολυδιάστατα στη διαχείριση των (περιορισμένων) αποθεμάτων νερού του πλανήτη μας, μετασχηματίζοντας ψηφιακά τον τρόπο λειτουργίας των αρμόδιων υπηρεσιών. Τόσο στο κομμάτι της άμεσης αντιμετώπισης πιθανών προβλημάτων όσο και στο κομμάτι της πρόληψης/πρόγνωσης και βελτιστοποίησης της απόδοσης των συστημάτων διαχείρισης του νερού.
Συστήματα smart metering και έξυπνοι αισθητήρες στα συστήματα διανομής του νερού μπορούν να εντοπίσουν άμεσα όχι μόνο πιθανά προβλήματα στην παροχή, αλλά ακόμα και χημικές ουσίες που απελευθερώνονται στο περιβάλλον και σε δεύτερο χρόνο να ενεργοποιείται αυτόματα μια συγκεκριμένη διαδικασία αντίδρασης ή ο τερματισμός της λειτουργίας ενός συστήματος.
Επιπρόσθετα, η δημιουργία ψηφιακών διδύμων (digital twins), όπως σε αρκετές ακόμη κρίσιμες υποδομές, μπορεί να αυτοματοποιήσει τη λειτουργία των συστημάτων διανομής, ενώ τεχνολογίες επαυξημένης πραγματικότητας μπορούν να βοηθήσουν τους χειριστές να αντιμετωπίσουν πιθανά προβλήματα χρησιμοποιώντας ολογραφικές οθόνες με τις πληροφορίες από το δίκτυο των εγκατεστημένων αισθητήρων.
Από την άλλη πλευρά, τεχνολογίες όπως το ΑΙ και το Machine Learning μπορούν να βοηθήσουν και στη δημιουργία προγνωστικών μοντέλων και σεναρίων, επιτρέποντας μια ολιστική προσέγγιση στη διαχείριση των συστημάτων διανομής, στη βελτιστοποίηση της αποτελεσματικότητάς τους και στην αξιολόγηση κάθε προβλήματος που μπορεί να ανακύψει. Σε ένα επόμενο στάδιο, η τεχνητή νοημοσύνη και τα ψηφιακά δίδυμα θα μπορούσαν να κατανοούν τα αίτια της φθοράς των δικτύων υποδομής, έτσι ώστε στο μέλλον τα τελευταία να κατασκευάζονται από αυτοθεραπευόμενα υλικά.
Με την κλιματική αλλαγή, τη βιομηχανική δραστηριότητα, αλλά και τις ακόμα μεγαλύτερες μελλοντικές ανάγκες του πληθυσμού της Γης για πόσιμο νερό είναι απαραίτητο ένα μακροπρόθεσμο όραμα που θα έχει στο επίκεντρο τη βιωσιμότητα του νερού. Σ’ αυτό το όραμα η τεχνολογία έχει τη δυνατότητα να παίξει καταλυτικό ρόλο.
